"What do you want" -Miko "Ilayo mo na si Brit!" -cassie "What?? Are you out of your mind?" "You like her right? I know you like her since then" "What are you talking about?" "Oh! For God's sake Miko. Huwag na tayo maglokohan dito, bata pa tayo alam kong mahal mo na si Brit. Di ba't hiniling mo sa kambal na kabuti na maging sa'yo si Brit? Well, your wish comes true!" Hindi ba't ikaw ang dahilan nang unang operation ni Brent, hindi ba't ikaw ang nagpilit sa kanya maglaro ng soccer?" "But I didn't know that he was seriously sick back then. I didn't mean to do that. Teka muna, why are putting this up to me? Di ba't ikaw ang patay na patay kay Brent? And if I'm not mistaken you plan all of this" "What are you saying?" Gulat at may panginginig na tanong ni Cassie. "Well , I have all the proofs" showing a disc to her "Ibigay mo sa akin iyan" paglalaban ni Cassie. Medyo madilim at tanging liwanag ng buwan lang ang ilaw namin. Mabilis ang kamay ni Cassie kaya naman nakuha niya sa akin ang disc at pinagsisira ito pero mas matalino ako kay Cassie, I made a multiple copy of it dahil kilala ko na siya. "Tanga talaga kayong dalawang magkapatid. Oh! Yes, it was all my PLAN. I fell inlove with Brent since the first time I saw him. He was your kuya's roommate. I'm always at the hospital not because of Arthur but because of him until nakita ko si Brit na kasama siya. I also planned na makipagclose kay Brit because I knew she was close kay Brent but I regret that everyday, sukang suka ako sa araw araw na kasama siya. Alam ko ang kundisyon ni Brent at alam ko rin ang kundisyon ng kuya mo. Years past and I have the same feeling towards Brent. Hindi nawala yun. Ang kuya mo lang ang nagpupumilit na isiksik ang sarili niya sa akin, lagi niyang sinasabi na darating din ang araw na mamahalin ko siya pero hindi dumating yun. I had an agreement with Arthur that I will stay with him habang buhay pa siya in one condition, I asked him to donate his heart kapag namatay siya. I never told him who will be the recipient and he agrees. It was not true na may taning ang buhay ng kuya mo, binayaran ko ang doctor para sabihin sa inyo na may taning na siya. Naiinip na ako sa pagkawala ng kuya mo so I made him suffer, pinakain ko lahat ng bawal sa kanya at hindi ko pinapainom ng gamot sa kanya instead I let him drink the medicine which can make his condition even worst. Until dumating yung araw na pinakahihintay ko, Arthur was rush to the hospital. The doctor told me how bad his condition was , he told me na baka hindi na kayanin ni Arthur kapag ooperahan pa siya. I went out because I heard someone who's crying to death in the room next door. I saw her again.I saw Brit crying and begging to an old woman, nagmamakaawa na approvan na ang organ donor form na hawak niya. And I knew it was for Brent. I remember Arthur and I's agreement. Ako na mismo nagfill up ng form at ginawa kong recipient si Brent" "Wala kang kasing sama" Nanginginig ako sa galit "I know Right!" May halong tawag demonyo ni Cassie "How could you do. . . " nagdilim na ang paningin ko at konting konti nalang masusuntok ko na si Cassie ng biglang may humawak sa akin sa likuran "Ituloy mo!" Sigaw ni Cassie "Arthur loves me so much.I forced him to donates his heart kay Brent so in that way Brent will love me. Kapag nasa kanya ang puso ni Arthur wala itong ititibok na iba kundi AKO lang". - cassie "Gaano ka nakakasigurado?" Ang boses na yun. Nakapasok na kami sa kwartong ipinahanda ko kay Monic ng bigla akong may narinig na naguusap.Si Miko ang nagsasalita? Hindi ko maaninag ang mukha nila dahil sa madilim, teka, hawak ko si . . . bigla niya akong niyakap ng mahigpit, biglang kumabog ang dibdib ko,hinawakan niya ang kamay ko at ipinatong sa kanyang dibdib. Ang peklat na ito! Saka niya tinakpan ang mga tenga ko, wala ako gaanong marinig dahil sa ingay sa labas. Ang yakap niyang ito ay walang pinagkaiba sa yakap niya sa akin simula pa nung bata kami, ang init ng kamay niya ay walang pinagkaiba sa taong pinakamamahal ko simula pa noong bata kami. "Bikoy"bulong ko saka naman niya tinakpan ang bibig ko. Hindi ko mapigilang lumuha dahil sa wakas naramdaman ko ulit siya.Ninamnam ko ang bawat sandaling iyon ng maramdaman kong humiwalay siya sa akin. "Arthur loves me so much.I forced him to donates his heart kay Brent so in that way Brent will love me. Kapag nasa kanya ang puso ni Arthur wala itong ititibok na iba kundi AKO lang" rinig kong sabi ng pamilyar na boses. "Gaano ka nakakasigurado" sigaw ni Brent "Cassie" bigla kong nasumbat ng binuksan ko ang ilaw at makita siya. "Wala kang kasing sama Cassie, ang dapat sa'yo mabulok sa kulungan" -Miko "Hindi niyo ako mapapakulong dahil wala kayong pruweba" pagmamatigas na sigaw niya. Lumapit si Bikoy kay Cassie at saka hinila malapit sa sliding door ng kwarto. "Marami kaming testigo sa lahat ng mga sinabi mo" -bikoy Dumungaw ako at nagulat sa mga nakita ko, lahat ng tao nakatingala sa amin. Maya pa ay biglang bumukas ang pintuan .. "Wala ka nang takas Cassie Montenegro" sigaw ni Monic sa kanya. "Rinig at recorded lahat ng sinabi mo kanina"dagdag pa niya. Nawala sa isip ko na anak ng Major si Monic at gustong gusto niyang sundan ang yapak ng tatay niya. Bago pa man kunin ng mga police si Cassie ay may inabot na sulat si Brent sa kanya. Binasa iyon ni Cassie at naghahagulgol sa iyak. Itinapon iyon ni Cassie at saka sumama sa mga police. Pinulot ko ang sulat na iyon at di ko sadyang basahin ito. Hi Buddy, This is so awkward, ang sulatan ka. I'll get straight to this letter. I made an agreement to Cassie na idodonate ko ang heart ko once na kunin na ako ni Lord.I choose to give it to you. Alam kong ikaw rin ang ilalagay ni Cassie as recipient because I know she loves you so much. Alam ko ang ginagawa niya sa akin. My condition is getting worst and ramdam ko na I will not live longer. I choose to donate my heart to you because I love Cassie so much. I made a promise with her parents that I will take care of her as long as I live but my time is too short now , nagbabaka-sakali ako na pag nasa iyo na ang puso ko maari mo itong matuloy. I love Cassie so much to the point that I'm willing to do everything he wants even if it hurts me alot. As long as nasa sa'yo ang puso ko alam kong mabubuhay ito para kay Cassie. Pagkatapos ko itong mabasa ay niyakap ko ng mahigpit si Bikoy. "Bikkkooooooyyyy" sigaw ko sa kanya. "Huwag kang susuko Bikkkoooy please! Please Bikooooooy" --Bikay Mayroon pang isang sulat na ibinigay sa akin si Tito. Nagulat ako ng mabasa ko kanino galing ang sulat na ito. "Birthday ni Miko ngayon Iho. Nais mo bang sumama sa amin?" Tanong ni Tita sa akin. Hindi pa ako nakakasagot sa tanong niya ay biglang may tumawag na unknow number sa akin. "Hello" --bikoy "Kailangan na kailangan ka ni Brit ngayon, nasa panganib siya" sabi nung sa kabilang linya sabay baba ng telepono. Hinabol ko sila Tito at Tita at nakiusap na sumabay sa kanila. Pagdating sa bahay namin ay bumaba na ako at kinuha ang susi ng sasakyan. Dadaan muna ako kila Bikay upang makita kung nandoon siya. Nang mkarating ako kila Bikay nakita ko ang isang magandang dalaga na nakapostura na tila ay may okasyon na pupuntahan. Nang palapit na sa lugar ko si Bikay ay kumaripas naman ako ng takbo. Huminto muna ako sa kabilang kanto at sinundan ko ang sasakyan ni Bikay. Tama ang hinala ko papunta nga ito kila Miko. Pagpasok ko doon ay nakita ko si Miko na kausap si Bikay, malapit na malapit ng magkadikit ang kanilang mga labi, nakaramdam ako ng inis at galit.Pipigilan ko sana ng biglang umingay sa bandang hardin kaya't hindi rin natuloy ang paghalik ni Miko kay Bikay. Maya pa ay biglang namatay lahat ng ilaw. "Pumunta ka sa stage! Hinihintay ka niya doon" biglang may bumulong sa akin at dahil sa madilim hindi ko man lang siya nakita pero may kung ano na nagsabi sa akin na sundin ko nga siya. Nasa stage na ako ng maramdaman kong may humawak sa akin na tila hinahanap ang kamay ko kaya kusa ko na itong iniabot. Napangiti nalang ako ng makita ko at makilala ang taong humawak at humila sa akin. Saan ba ako dadalhin nito? Maya pa ay huminto kami at pumasok sa kwarto.Marahan kaming pumasok sa kwarto na liwanag lang ng buwan ang tanging ilaw namin. At doon ko narinig ang lahat! Niyakap ko si Bikay at tinakpan ang kaniyan tenga. Nanginginig ako sa galit habang nakikinig sa kasuklaman ng ugali ni Cassie. Hindi na ako nakatiis sa huli niyang salita kaya't nagsalita na ako. Ibinungad ko si Cassie sa may bintana para makita siya ng lahat ng tao,rinig sa labas ang lahat ng sinabi ni Cassie. Maya pa ay dumating si Monic na may kasamang mga pulis. Bigla akong nakaramdam ng matinding paninikip ng dibdib.Naririnig ko ang sigaw at iyak mula sa labas. Ano bang nangyayari, teka ano ba ito bakit hindi ako makagalaw, pagdilat ko ng mata nakita kong puno na ng aparato sa paligid ko.nandito rin sila Mommy at Daddy. Pumikit ako sandali at nagdasal. Lord, bigyan niyo pa po ako ng isang pang pagkakatao, nakadalawa na ako ano ba naman po kung itatlo mo na. Lord, ayoko pang mamatay,ayoko pang iwan sila at pakakasalan ko pa siya. -bikoy Isang taon na ako paligid ligid dito sa halamanan ng Hospital para humahanap ng Kambal na kabuti. Isang taon na rin ang nakalipas ng manyari ang insidenteng hinding hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. Si Miko ay umuwi na rin ng Amerika, yun pala ang misyon niya dito sa Pinas, at naghingi rin siya ng paumanhin dahil hindi niya sinasadya na mahulog ang loob sa akin bagama't alam niya na kasama ito sa trabaho nila. Isa na siyang private detective sa Amerika. Si Monic naman ay nagtungo rin sa America para mag-aral. Hmmmpp. If I know sinundan lang niya doon si Miko. Si Cassie ay tuluyan ng nasiraan ng ulo. Si Bikoy?. . . . . . . . Ayun, isang taon ng tulog. "Eh!!!" Ang saya saya ko ng makaaninag ako ng hugis kabuti. Dali ko itong pinuntahan at kumpirmado nga Kambal na kabuti nga ito. Habang tinitignan ko ito ay bigla akong napaluhod. Sa wakas makalipas ang isang taong nakakita rin ako ng kambal na kabuti. Hindi ko pinalampas ang pagkakataong ito kaya naman sinimulan ko na ang hiling ko. "Ako'y humihiling sa'yo kambal na kabuti na sana ay gisingin niyo na ang aking kaibigan" "Kaibigan lang talaga" rinig kong may bumulong pero hindi ko ito pinansin. "osige! Pinakamamahal na. Please lang gisingin niyo na po siya. Please! Please! Please! At tuluyan na akong umiyak. Mahal na mahal ko siya, natatandaan mo ba humiling din kami sa iyo noon. Please lang kambal na kabuti tiparin mo ang hiling namin. Gusto ko siyang makasama habang buhay" Maya pa ay may nag-abot ng panyo sa akin. Kinuha ko ito saka pinunas sa mukha ko ng ibinalik ko ito ay may iniabot ulit siya na sulat, isang pamilyar na sulat. Bikoy's will. Nakahugis linya ang salitang ito, MAGING MASAYA KA SA PAGKAWALA KO. AT SA IKALAWANG BUHAY KO SISIGURADUHIN KONG MABUBUHAY AKO NG MATAGAL KASAMA KA. At may panibagong sulat na HINDI KO NA KAILANGAN HINTAYIN ANG IKALAWANG BUHAY KO DAHIL IKATLO NA ITO AT SISIGURADUHIN KONG MAKAKASAMA KITA HANGGAT NABUBUHAY AKO. Napatingin ako sa taong nag-abot ng sulat na ito saka ako napaluha sa tuwa ng makita ko siya. "BIKOY" sabay yakap niya sa akin mahigpit na mahigat hindi inaasahan na matumba at mapahiga kami sa damuhan. Hindi ko sadyang matamaan ang dibdib niya, hinawakan ko ito at tinanong kung okay lang ba siya. Ngumiti siya akin saka niya hinawakang kamay ko at ipinatong kung saan ang puso niya. "I'm sorry Bikay. Aaminin ko pagkatapos ng operasyon ko noon ay nagbago ako, gusto ko kasing subukan ang lahat ng hindi ko nagawa noon hanggang sa nakalimutan ko ang lumang tao sa buhay ko. Ang gago ko Bikay no, tatlong buwan kong ibinaling ang atensyon ko kay Cassie sa hindi ko maintindihang dahilan. Pero ngayong naiintindihan ko na, puso lang ni Arthur ang nasa akin ngunit hindi ang utak at dugo ko. Ikaw pa rin Bikay. Ikaw pa rin ang nanaig dahil dumadaloy kana sa dugo at nakatatak kana sa isipan ko". --bikoy Nagpaalam muna ako sa Hospital na hindi ako makakapasok ngayon. Sumunod na rin pala ako sa yapak ni Papa. Nagaaral na rin ako ng medisina. Habang naglalakbay kami ni Bikoy, napansin ko ang isang lugar na pamilyar sa aming dalawa atsaka kami huminto sa isang sementeryo. Nagdala siya ng bulaklak at inilagay sa puntod. "Salamat Arthur" --bikoy the end "Paano ka nakakasigurado" biglang sabat ng isang familiar na boses sa akin.