My 11:11 Wish Minsan sa Love.. May ups and downs talaga yan! May mga nag-aaway, nagtatampuhan.. Minsan.. May break ups pa.. Pati panloloko! Kasama na Ako Xian.. Simple lang, walang maipagyayabang.. Pala kaibigan.. Maikli ang pasensya.. Pero mabait ako .. Wag niyoy lang ako gaalitin Isang araw.. Lumabas kami ng mga katropa ko.. Naglokohan.. Nagtambay.. Minsan, wala lang. Nung pumunta kami sa Battle of the Bands.. may nakilala ako.. Kaibigan ng katropa ko.. Si Hanna.. Ang ganda niya! Cute pa ng boses.. At naaalala ko nun.. PUTI ang suot niya.. Mahiyain siya.. Nahihiya din ako sa kanya.. Nung nagtambay kami.. Kasama namin siya. Nagulat ako.. Kinausap niya ako.. "Hi po. Ano name mo?" "hello! Ako si Xian. Ikaw?" "Ako si Hanna." "Ahh.. Marunong ka kumanta?" "Ako? Panget boses ko! Ikaw ba? Sabi ni Charles ang galing mo daw kumanta e" "Nako! Pang palaka lang Boses ko " Tapos nagtawanan na kaming dalawa. Sa sobrang saya namin.. Iniwan kami ng tropa namin.. Bale kaming dalawa nalang ang nandun. Nag-aya ako lumabas.. Sinamahan naman niya ako Sabi ko.. "Hanna.. Anong oras na?" "11:11" "Oh. Alam mo ba? Ang 11:11.. Pwede ka mag wish dyan?" "oh?! Talaga??" "OO! Sakto! Ang daming bituin ngayon. Tara dito tayo. Mag wish ka! ^^, " Umupo kami sa may gilid. Ayaw nga nya umupo sa damo.. Madumi daw.. At basa ) Pag-upo namin.. Ang daming bituin.. Tas nagwish siya. Ayaw niya sabihin sakin wish niya. Tas ako. Nag wish din.. Nagtanong siya... "anong wish mo Xian?" "ako? Wish ko? Sana.. May mag mahal na sakin.. Ung tipong.. Di na ako lolokohin.. " After ko sinabi yun.. Napasmile nalang ako sa kanya.. Tapos napatahimik kaming dalawa.. Hiningi ko number niya. At nagkatxt kami after ng gabing yun.. Naging close.. And closer.. Isang araw.. Magkakaaminan na sana kami.. Well.. Ako.. Umamin siya. "Crush kita..." Hindi nawala ang ngiti ko nung araw na yun.. Umamin ako na mahal ko siya.. At.. Sinabi ko sa kanya.. "naaalala mo ba ung gabing nagwish tayo?" "oh? Naaalala ko un anu meron?" "nagkatotoo lang ung tanging hiling ko ... Yung mahalin mo din ako.." Tumahimik siya.. At napaiyak.. Sabi niya "matagal ko nang hinihintay tong araw na to.. Matagal na din kitang gusto.. Tapos.. Ngayon sasabihin mong mahal mo din ako? " Naiyak siya ng sobra.. At hindi makapaniwala.. Sabi ko "Andito ako. Para lang sayo. Kahit kelan mo gusto." tapos niyakap ko siya.. Ng mahigpit.. Sabi niya "ITS TOO GOOD TO BE TRUE.. " Di na ako nagsalita.. Niyakap ko nalang siya ng mahigpit.. Pinaramdam ko sa kanya na di ko siya iiwan.. At iyan ang love story namin Hannah: "Anong yan lang?? Simula palang yan.. Ako naman magkkwento nito.." So ayun nga.. Naging kami ni Xian. 5 years na nga kami niyan eh. Maraming tampuhan.. Maraming away.. At honestly.. May mga times na muntik na kami maghiwalay. Minsan.. May hiwalay talaga! Pero binabalikan niya ako. Ang Love nga naman.. It never dies.. Lalo na kapag ang tagal ng pinagsamahan niyo kahit anung mali niya.. Kahit gaano ka niya nasaktan at pinaasa.. MAHAL MO PARIN SIYA.. Ako si Hanna.. At ganyan ako.. MARTYR! Tanga pero mahal ko siya.. Handa ko siyang ipaglaban.. Lalo na sa mga kaibigan't pamilya ko. Ganun ko kamahal si Xian.. He gave me everything.. And i give everything in return.. Pero.. Nitong years namin.. Medyo nagbabago.. Bihira na kami Magusap.. Bihira na din magsama.. Eto nanaman ako sa pagiging martyr e.. Eto nanaman ako.. Umiiyak ng higit sa mga iyak na binibigay niya.. Isang araw.. Di na niya ako pinansin sa school.. Lagi niya kasama tropa niya.. Parang wala nalang ako sa kanya.. "Nagsasawa na kaya siya? :'( " Ayoko na :'(( tapos narinig ko siya kinakausap niya tropa niya.. Xian: "ayoko na saktan si Hanna.. MAHAL NA MAHAL KO YUN PARE!" Simon: "Kailangan pare.. Kailangan sabihin mo na sa kanya.. Di mo kayang itago yan.." Nang narinig ko un.. Umalis na ako.. Umiyak ako sa tropa kong mga babae.. Feel nila babaero boyfriend ko.. Di ko siya kayang harapin.. Di ko siya kayang kausapin.. Biglang nagtext siya "hi Hon.. Can we Talk? May sasabihin lang ako " Di ko pinansin txt niya. Ayoko makipagbreak siya.. Kaya iniiwasan ko siya! Kahit papano. Kami parin... Ayokong iwan niya ako.. Pero wala.. Darating at darating talaga tayo sa puntong.. Di na natin kayang takasan ang problema.. Nagtext ako. "cge. Tungkol san ba?" sabi niya "Labas ka sa bahay mo. Andito ako" Andun nga siya.. Di ko kayang makita siya... Maiiyak lang ako Bumaba nalang ako.. At iniwasan ko lahat yun.. "Hon!" sinigaw niya.. Papalapit.. "ano paguusapan natin?.." "may gusto ako ipaalam sayo e.." "anu un.." "hon? Anung oras na?" "119" "cge. Sabihin mo sakin pag 11:11 na ah? At may aaminin ako" "ocge. Sabi mo e" Tapos napatahimik kami. Nakatingin siya sa langit.. Naka ngiti.. At parang iiyak siya.. Bigla siya nag salita "Hon?.." "..." "Mahal na mahal kita.." "ok" "and i want you to know that every single day of my #life.. Our #life.. Ayoko isipin mong may iba ako. Kasi wala.. " Tapos.. Napaluha siya.. Sabi niya. "Ayoko matapos tong araw natin ng pagsasama.. 5years na tayo.. And on going parin.. Binigay mo lahat ng hinahanap ko sa isang babae. Binigay mo lahat ng gusto ko.. Kahit wala kang hinihinging kapalit.. I would give everything just to have you here by my side...Till the day we both grow old and die together.." Napaiyak ako sa sinabi niya.. Tapos sabi niya "oh! 11:11 na.. I want you to make just ONE WISH.. And i would grant it for you.. " Sabi ko sa knya "i dont need to wish. Kasi having you is the best thing that has ever happened to me..just stay here with me Forever" Niyakap niya ako ng sobrang higpit... Tas sabi niya .. "hinding hindi kita iiwan.. Babantayan.. At aalagaan kita. i came here just to let you know how much i love you.. At least. I get to tell you that before you go to sleep" That night. Umuwi na ako. At umalis siya. Nakita ko siya umiiyak.. Nakita ko siyang lumayong malungkot.. Kinabukasan.. Tinatawagan ko siya.. Ayaw sumagot.. Tumawag katropa niya na si Simon.. Sabi niya "Hanna! Musta ka na? Uhm.. I want you to come to the hospital right now.. Bilis.. Room 11.." Tumakbo ako. Nagmadali ako papunta kay Xian.. Hindi ako tumigil.. Hanggat nakarating na ako dun.. Nakita ko si Simon, si Charles, at ung ibang katropa niya.. Nakaupo.. Paikot sa isang pasyente.. Lumapit ako.. Nakita ko si Xian.. Niyakap ko siya agad. Sabi ko gumising na siya... At hindi siya nagsasalita.. May pinakita sina Charles sakin.. Resulta ng tests niya sa Lungs niya.. Kailangan ng Organ donor.. Pero walang tumbas ng Lungs nila kasi nagyoyosi sila. Yung sakin. Di ppwede.. Sinabi ni Simon sakin.. Ilang minuto nalang.. Wala na siya.. Umiyak ako sa kanya.. Bakit ganito ang nangyari kay Xian!! :'(( Bakit ako!! Binigay ni Simon Phone ni Xian.. May password to na ako lang nakakaalam.. Tiningnan ko photos niya.. Nung sobrang masaya siya.. Tapos may video dun para sakin.. Pnlay ko. "Hi Hon.. This video is for you. And for you only. Probably my friends wont be able to get this.. Kasi ikaw lang naman may alam ng password ko hehe.. Okay! Nasa hospital ako ngayon.. And i know.. Di ko nasabi sayo kalagayan ko may problema ako sa lungs ko.. I find it hard to breathe.. And take everything rough.. Remember the times that.. We're walking sa may park? It was hard for me to breathe but.. Tinuloy ko magpakasaya para sayo remember this photo? Where we both first met? Hehe! 11:11.. Always make a wish.. Ill be there to listen Oh! Remember last night? I told you everything i should tell you in person.. Honey.. I really love you.. And i really really do! You wont believe how much i coped up for you honey.. You are my one and only.. Nothing or no one could ever change your place in my heart! Never think youre never good enough for me.. Or think you were never perfect.. Honey? I love you the way you are. And the way you've always been.. My friends will be there to guide you. In memory of me.. If i dont make it.. I'll always be there for you.. As promised.. I'll never leave you.. Please tell simon and the rest Of my group about this. Tell them ill miss them.. And thanks for everything they gave me.. They're the best-est Friends i could ever ask for.. And they'll all remain in my heart forever I never imagined we would end this way.. I dont even want to lose you.. As much as i want it.. I want to spend more happy moments with you.. But.. I guess i cant anymore.. If its 11:11 right now?? I would really wish for a day with you by my side.. And hope it'll never end Anyway. I have to go sleep now i hope i make it.. I love you honey. I REALLY REALLY DO!! byee! See you whenever.. Always remember.. Im always in your heart.. 24/7 Honey.. See the ring in your pocket.. Wrapped with paper.. I gave it to you last night. Thats ur favorite jacket. Kaya dyan ko nilagay.. Its golden.. Isnt it pretty.. Look im wearing one.. Marry me hon.. And keep my kids.. I love you. I loveyou. And ill take you to be my lawful wedded wife.. I love you.. Marry me hon.. And keep me forever in your heart.. Tell the kids i love them so much.. I'll never stop watching you MY WIFE.. Byeee " Naiyak ako ng sobra nun.. As in sobra tapos paulit ulit ko pinapanuod video niya para sakin.. And kada 11:11 nagwwish ako. Kinakamusta ko siya lagi.. on the day he died.. I was married to him.. And never will find for someone else.. Until the day i died.. - Hanna RIP : Xian Jhonson Died: March 12 2010 Time: 11:11am RIP : Hanna Santiago Died: April 19 2020 Time: 11:11pm Here Lies Mr. & Mrs. Jhonson ++++++++ THE END +++++++

Bestfriend "Bestfriend" Ako si Vince. 3rd year highschool. May bestfriend ako, at siya si Julie. bestfriend ko yan simula bata pa kami at lagi kaming nagtutulungan sa lahat ng problema. Problema ng isa. Problema naming dalawa Ako si Julie. 3rd year High school. At si Vince ang Bestfriend ko. Matagal ko ng naccrushan si Vince. Pero On-Off lang naman. Crush lang kasi. Yun nga lang, may mahal siya e. Well, ayaw niyang sabihin kung sino -.- Vince: mahal ko si Julie, pero hindi ko alam kung pano ko sasabihin sa knya. Alam ko naman kasing bestfriend lang ang turing niya sakin. ... "bes, sabay tayo paguwi ha? May sasabihin lang ako." "sige, may sasabihin rin ako sayo." Vince: sasabihin ko na sa knya. Pinaghandaan ko to. Bumili talaga ako ng favorite flowers at chocolates niya. KAYA KO TO! *DISMISSAL* Hinintay ko siya sa labas ng school. Julie: "bes! May.. Sasabihin sana ako sayo." teka "ano yan? Para kanino yang chocolates? Kala ko ba bes kita? Dapat alam ko yan!!" Vince: "para kasii.." Julie: "ano?! Ano pang silbi ng bestfriend kung ganyan din naman?!" Vince: "Julie?! Para sayo to!! Mahal kita!! Yun un gusto ko sabihin sayo!" Julie: natulala ako sa sinabi niya. Parang nanaginip ako at ayoko ng magising. Naramdaman ko nalang na pinunasan niya ng panyo ung luha ko. Vince: "Julie, sorry. Hindi ko sinasadyang mahalin ka. Hindi ko naman inaasam na mahalin mo rin ako, eh. Ang sakin lang, masabi ko sayo na mahal kita." Julie: umiiyak si bes. Ung taong mahal ko. Hindi ko inaakala na magkakaganito. Kasi ang alam ko hindi ako ang mahal niya.. Pero.. Vince: "Julie! Ano na? Galit ka? Sorry. Ayos lang naman sakin eh. Tara na. Uwi na tayo bes. Hatid na kita. Flowers, chocolates para sayo.." Julie: "thankyou bhes.. Mahal din po kita.." napangiti siya sa sinabi ko. Vince: Sige BHE. Tara na. Julie: At nagtawanan lang kami. Pagkatapos nun, nanligaw siya sakin. At sinagot ko rin naman sya. Dahil sa kanya, naramdaman kong mahalaga ako. Vince: fourth year na kami. Mag-o'one year na kmi ni Bhe. Ni Julie ko. Julie: "ang bilis ng oras noh? Graduate na kami. Pero, masaya at kontento parin kami sa isa't isa. Iisa kami ng pinasukan na school sa college. Parehas din na course.. Vince: after 5years na pagsasama, 5years na pagmamahalan, at siguro kung hindi lang ako natorpe, mas matagal na siguro kami ngayon. Eto ako ngayon, minamasdan siya g lumakad suot ang isang puting damit, ang mommy't daddy niya sa tabi niya, at may hawak na bulaklak. At handa na kong pakasalan siya. Lesson? Wag mong itago sa sarili yung nararamdaman mo, malay mo ganun rin ang nararamdaman niya sayo...

Pustahan Para sa mga taong naloko at mahilig manloko ..... Ano ba ang mas mahalaga? Ang panahon na kasama mo siya? O ang damdamin mo para sa iba? Ako si Zen.. Nagmahal na ako minsan... Pero naranasan ko na rin ang iwanan.. Naging malungkot ang buhay ko.. Pero nung nakilala ko si Cindy.. Nag-iba mundo ko.. Naranasan ko ulit ang ngumiti.. Yung gigising ka sa umaga.. Tapos muhka niya agad ang aking naaalala.. Pero... May mahal na siyang iba.. May nagmamay-ari na sa kanya.. Si Terry... ... Ilang araw ng nakalipas nang malaman ko ang katotohanan.. Ilang araw na ding nakalipas.. Nang magtapat siya sakin.. Ilang araw naring hindi siya nakapasok.. Dahil sa insidenteng nangyari.. Anniversary ng Grupo namin nun'.. Nang magkasabay kami ni Cindy pauwi.. Biglang may di inaasahang pangyayari ang nangyari.. Nang lumayo ng kunti si Cindy sakin.. May biglang humigit sa knya.. Ayun nagkagulo ang lahat. Natamaan ako sa ilong at malapit sa mata.. Nag-alala si cindy. Sabi ko sa knya ok lang ako.. At pasa lang to. Pero.. Naospital ako kinabukasan at di ko sinabi sa kanya. Hanggat nalaman niya mismo sa pamilya ko.. Pumunta si cindy. Ng madalian.. Di ko inakalang gagawin niya yun. Tinanong nya ako kung bakit ako lumaban.. At bkit ko daw kilala ung kaaway ko.. Sabi niya sabihin ko daw ung totoo. Kinwento ko.. Na kasama ako sa frat nun. Nagpustahan kami kung mapapahulog ko siya sakin. Nang nalaman niya un. Halos umiyak ng siya ng sobra. Pero sabi ko na napamahal na ako sa knya.. Kaya nila ako binanatan.. Kahit pustahan man un.. Ikaw ang mahal ko walang iba..

Dear Ex, i dont mind... Ill be fine..